Poetry

Here, I will share a selection of my poetry. There will be no subpages, but instead the poems will be displayed chronologically. Be aware: some of the writing posted here can contain graphic violence and other dark themes. Poetry will not be tagged. Reader discretion is advised.

Selwerd #3 (NL)
28-06-2024

Kat langs de rand van het pad  
Ruik jij ook  
De stank van de sloten?  
Voel jij ook  
De angst dat dit ooit voorbij zal gaan?

Ach nee, jij hoort slechts  
Het ruisen van de auto's op de snelweg  
En mijn valse gezang  
Eventjes, eventjes maar

Of tot het einde der tijden  
Voor hoe lang jouw leven strekt  
Is het korter dan het mijne?  
En zijn er woorden voor ons beide?

Dat is uiteindelijk de vraag  
En zo vaak als ik wegga,  
Zo vaak ik thuis blijf komen  
Zo lang als er een thuis is  
Blijf ik hem stellen

Sterfgeval in Groningen - Selwerd #2 (NL)
28-06-2024

Achter zinderende deuren kijkt Cleopatra op ons neer
Er brand een lamp achter haar statig hoofd
Haar drempel zucht van zweet en alcohol,
Haar warme gloed een laatste groet voor zij ten nachte dooft

Wij leggen onze ledematen op haar stoep
Zie ons gestrekt, gestrand, geleefd
Zie het reiken van de arm van God wanneer Hij
Adam genadig een vuurtje geeft

Rek je laatste slok zo ver hij gaat, 
Ontwijk de geesten van de straat
Waar Maria ligt en lacht en lalt,
Zich in gewaden hult, me in de armen valt

Denk niet, beste mensen, aan het bloed in de straten
Of aan het glasgruis wat de kieren vult
Hou je voeten op de planken
En je dronkaards in de gaten

En de stilte vindt je later,
Als het feest bij ochtendgloren sterft
En iedereen mag slapen, of tussen droom en waken zwerft

Zo zingt mijn fiets haar zachtjes kraken
Zo gaan twee marters op mijn pad elkaar te lijf
Hoor hen schreeuwen, wringen, krassen, bijten
en zo snel als ze gekomen zijn weer weg, terwijl ik blijf

Een koele zon komt op in Selwerd
Waar mijn lichaam zich ten ruste legt
Ach, nu stilt het krijsen in de struiken
Daar staken zelfs de beesten het gevecht

Avondmaal (NL)
12-2023

Ik fiets naar huis in het donker
Half negen op een maandag
Regen
Een vrouw steekt over, laat, in haast, haar afhaalmaaltijd vallen
De bak barst open op de straat
Een kluwen noedels op het zebrapad
Een ei, gekookt, er boven op
Het zachte wit, intact, nodigt uit tot grijpen
"Mens, vergeet je gêne en bijt toe!"

Het moment voor de eerste auto

Verdrinkingsdood (NL)
01-2023

Deuken in de grond onder mijn voeten
Als sponzig vlees onder mijn hand
Van weer een nat-gezwollen lijf
Neergesmeten zoutzak op het land

Was het niet mijn lijk tussen de schelpen,
Mijn aderen gevuld met zand?
Was niet ik verzilt en uitgespoeld
En door de golven hier gestrand?

Er vormt een sleepspoor langs de kust
Ik trek het dode lichaam mee
En vervloek hem - want niet hij maar ik 
Had moeten rusten in de armen van de zee

Op mijn huid nu het schuim van de branding
Het gewicht onbeweeglijk - rigor maris - op mijn rug
Ik wil schreeuwen in het water:
Je mag hem houden, neem hem terug!
En haar vragen, keer op keer
Waarom hij en niet ik mag zinken?
Ik adem onder water en droom van verdrinken